Bagaimana pula dengan parti-parti pembangkang yang menggelarkan diri sebagai "pakatan rakyat" yang masih belum mewujudkan suatu gabungan yang mantap yang mempunyai struktur kepimpinan, simbol dan misi perjuangan yang sama khususnya dalam soal agama dan kaum?
Sebenarnya, jurang ideologi yang membezakan Pas dan DAP amat ketara: Pas dengan idea negara Islamnya yang ditakrifkan melalui hudud dan DAP dengan fahaman 'Malaysian Malaysianya' yang meminggirkan sejarah dan latarbelakang politik negara ini.
Dapatkah pemimpin dua parti ini mengurangkan jurang ini dalam tempoh lima tahun akan datang ini?
Cabaran yang jauh lebih serius yang dihadapi ketiga-tiga parti pembangkang adalah keikhlasan mereka dalam membendung sentimen-sentimen politik tertentu yang akan memudaratkan negara kita sekiranya tindakan tidak diambil dari sekarang.
DAP, sejak ditubuhkan pada 1966, mengeksploitasi sentimen marah dan kecewa di kalangan sebahagian besar daripada kaum Cina dan sebahagian daripada kaum India yang berhubungkait dengan kedudukan istimewa bangsa Melayu dan Bumiputra Sabah dan Sarawak dalam Perlembagaan Malaysia dan Dasar Ekonomi Baru (DEB).
Gambaran yang diberikan kepada bukan Melayu dan bukan bumiputra adalah bahawa kerajaan menganugerahkan segala-galanya kepada Melayu dan bumiputra manakala bukan Melayu dan bukan Bumiputra dianaktirikan dan dilayani sebagai 'warga kelas dua'.
Keadaan sebenar ekonomi, budaya dan politik masyarakat kita jauh berbeza daripada persepsi yang dibentuk oleh DAP. Tidak dapat dinafikan bahawa kaum Cina yang paling kukuh kedudukannya di peringkat atasan dan pertengahan dalam hierarki ekonomi negara.
Pengamalan budaya dan bahasa Cina yang disokong oleh sistem pendidikan Cina, berleluasa di negara ini - suatu fenomena yang tidak wujud di mana-mana negara lain di luar Republik China dan Taiwan.
Begitu juga, penglibatan kaum Cina dalam politik negara, jika dilihat dari segi sejarah politik Malaysia yang berakar umbi dalam sistem politik Melayu, adalah luar biasa.
Jelas bahawa kaum Cina tidak dianaktirikan dan bukan warga kelas dua - walaupun dalam pelaksanaan kedudukan istimewa dan DEB, adakalanya bukan Melayu dan bukan bumiputra yang layak gagal mendapat tempat di universiti atau biasiswa atau pun kontrak dan lesen perniagaan.
Tetapi kes-kes khusus - ketidakadilan sedemikian rupa - tidak boleh dijadikan asas untuk membuat kesimpulan palsu bahawa kaum Cina pada keseluruhannya dianiaya!
Kesimpulan palsu inilah yang mengghairahkan hampir keseluruhan kaum Cina untuk mengakhiri apa yang disifatkan mereka sebagai dominasi Melayu/UMNO dan mencapai "kesamaan" dalam PRU 13.
Ini yang dimaksudkan dengan 'Ubah' - cogankata DAP dalam PRU-13. Oleh kerana DAP dan kaum Cina gagal ubah kerajaan, mereka harus merenungkan secara dalam tentang kedudukan mereka, sejarah dan konteks masyarakat berbilang kaum di negara kita, dan masa depan hubungan kaum di Malaysia.
Secara ikhlas, cuba memahami realiti ekonomi, budaya dan politik masyarakat kita dan bertindak dengan seimbang berdasarkan realiti ini. Ini adalah tanggungjawab besar pemimpin-pemimpin DAP, malah cendekiawan Cina amnya.
Sekiranya renungan ini tidak berlaku dan majoriti kaum Cina terus dipengaruhi oleh persepsi yang bertentangan dengan realiti, sudah tentu masyarakat Melayu akan menjadi lebih renggang daripada kaum Cina.
Polarisasi kaum akan bertambah buruk. Polarisasi kaum yang diiringi oleh ketegangan kaum mengundang pada ketidakstabilan politik yang akan menjejaskan persekitaran ekonomi.
Sama seperti DAP, Pas juga harus membetulkan persepsi yang disebarluas dalam kalangan golongan muda Islam bahawa pendekatannya kepada Islam adalah Islam yang tulen serta mujarab kepada segala cabaran dihadapi di negara kita.
Pendekatan Pas yang mempunyai ciri-ciri persamaan dengan beberapa negara yang mengisytiharkan diri sebagai "Negara Islam" serta pergerakan Islam di tempat-tempat lain, dipersoalkan oleh pemikir-pemikir Islam kerana lebih mementingkan kulit daripada isi agama.
Itulah sebabnya negara-negara tersebut gagal memberi makna yang konkrit kepada keadilan sosial dan kemuliaan insan (termasuk kemuliaan wanita) yang menjadi cita-cita unggul al-Quran al-Karim.
Lagi pun, Pas perlu menyelami persoalan yang masih mencetuskan perbahasan tentang peranan sebuah parti Islam dalam masyarakat berbilang agama yang berfungsi dalam persekitaran politik abad 21.
Ini membawa kita kepada PKR. Parti ini juga dibawa oleh arus sentimen yang dangkal yang berkisar pada ketaksuban terhadap seorang individu. Sudah tentu ketaksuban sedemikian rupa bertentangan sama sekali dengan suasana abad 21.
Ahli-ahli PKR harus membebaskan diri mereka daripada belenggu jumud ini. Parti-parti pembangkang, seperti mana dengan BN, menghadapi banyak cabaran dalam landskap politik pasca PRU 13.
Mereka harus ambil iktibar daripada cabaran-cabaran ini. Mereka yang belajar dan buat perubahan yang berkesan secara ikhlas akan berjaya - Insya-Allah.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan